بعد ازپیروزی انقلاب اسلامی دولت در مناطق مختلف کشور با پدیده ای روبرو شد که طی آن افرادی بدون وجود مالکیت نسبت به اراضی ، متصرف آن بودند . به همین جهت ، برای رفع این مشکل قانون واگذاری زمین های بایر و دایر که بعد از انقلاب به صورت کشت موقت در اختیار کشاورزان قرار گرفته بود در تاریخ هشتم آبان ماه سال 1365 تصویب شد و آیین نامه اجرایی آن نیز در تاریخ ۲۹ بهمن ماه سال 1365 به تصویب هیئت وزراء رسید. مطابق این قانون کلیه اراضی بایر که پس از پیروزی انقلاب اسلامی به نحوی تاپایان سال 1359 در سراسر کشور و تا پایان سال 1363 در مناطق کرد نشین در اختیارغیر مالک قرار گرفته بودند به حکم ضرورت به کشاورزان متصرف که واجد شرایط زیر بودند :
الف – بی زمین یا کم زمین
ب – منبع درآمد کافی غیر از کشاورزی نداشته باشند.
ج – ساکن محل باشند.
به اقساط واگذار شد و سند مالکیت رسمی و ثبتی به صورت بیع شرط با معرفی هیأتهای هفت نفره واگذاری زمین به آنان داده شد و پس از‌پرداخت آخرین قسط سند قطعی گردید و بهاء عادله آن به صاحبان زمین بعد از کسر بدهی قانونی و شرعی پرداخت شد.